ZaZoe een lieverd, mooi en heel zacht van karakter. Een eigen willetje, wilde nooit op de voorgrond. Een meisje die ondanks haar goed karakter in het leven onverwachts “geknepen ” werd door anderen honden, zo uit het niets en zij deed niets terug. Het was een hondje die alleen aansloeg (blafte) als er iets was , nooit uit baldadigheid of verwend gedrag. Kwam bezoek, dan wachtte zij tot men haar zag en haar aaide, ze begroette hun met een kwispelend staartje. Het laatste jaar had zij last gekregen van chronische maagontsteking , dat maakte dat zij veelvuldig op een dag moest overgeven. Stress was mede een oorzaak ervan. De verhuizing en de bovenburen. Door medicatie werd het overgeven minder maar haar smakelijke apetit was minder door het aangepast voer. Met Kerst 2022 constateerde wij en knobbeltje onder haar kaak, na Nieuwjaar gingen wij ermee naar de Dierenarts en de uitkomst was niet goed. Het was een tumor in haar kaakje, iets dat operatief te ingrijpend zou zijn en zij haar onderkaakje geheel zou moeten missen. Dat was geen optie, want kwaliteit zou verdwijnen. De dierenarts zei dat als het een traaggroeiende tumor was, ze er best nog ouder mee kon worden, gezien zij zo nog gezond was. Echter na het bezoek groeide de tumor als een malle, ze had geen pijn maar de tumor begon te bloeden, eerst kleine beetjes die zich gemakkelijk lieten stelpen. Echter ze werden heftiger en de Dierenarts adviseerde euthanasie. We wilden nog 1 iets proberen dat was een goedje die bloedingen zou stoppen, iets dat bij een tandarts op recept was te krijgen. Het hielp in de eerste instantie maar naar een weekje nam de tumor de overhand in haar bekje dat het bloeden nog erger maakte. Diep van binnen hadden wij al met en met rekening gehouden met het afscheid. ZaZoe is ons derde hondje en alhoewel al het afscheid pijn deed, was en is deze extra verdrietig. Ze had geen pijn, was helder en dan wetende dat je haar moest laten gaan. Terwijl dat anderen lichamelijk en geestelijk “op” waren, dan was zo’n beslissing makkelijker. ZaZoe hebben we laten inslapen op 1 februari, in het bijzijn van ons en Yoshi. ZaZoe is 14 en een paar weken geworden, geliefd en o zo gemist.
Al sinds er geruchten op gang kwamen met de misstanden rondom Borsato, hoorde je. “Waarom komen ze er nu pas mee ? Ze heeft zeker geld nodig. Golddigger. Begrijp die vrouwen niet. Zal wel verzonnen zijn, gelogen. Nu mogen ze ook zwijgen na al die jaren!”. Dit is een kleine greep uit de commentaren die voorbij kwamen op de socials. Wat blijkt die beerput is groter er zijn meerderen die beschuldigd worden Rietbergen en Ali.B ! Ook hier wederom dezelfde commentaren. Ook John de Mol sr sprak gisteren. En ook hij plaatste een opmerking, dat hij niet begreep dat vrouwen zich niet hadden gemeld, op 1tje na dan !
Laat ik nu vanuit mij persoonlijk antwoord geven, op al diegenen die het niet willen begrijpen! Mijn eerste ervaring met grensoverschrijdend gedrag vond plaats op mijn 14de door een leeftijdsgenoot een vriendje. Hij wilde mij naar huis toe brengen en ik stemde toe. Hij moest wel even de fiets uit de kelder halen, of ik even mee wilde lopen. Dat deed ik. In de kelder sloot hij mij in, ik wilde eruit maar hij maakte de deur niet open. Hoe ik ook aandrong , nee en toen kwam zijn drift naar boven, ik moest een bepaalde handeling doen en dan mocht ik eruit ! Mijn eerste traumatische ervaring waarvan ik mij zelf de schuld gaf. Ik was meegelopen, ik zei ja op de vraag of hij mij naar huis zou brengen ! Ik verzweeg het en hij ? Hij schepte op , natuurlijk niet verteld, hoe en op welke manier hij zijn doel (niet de mijne) had bereikt !
17 jaar en ik kwam al in de discotheek, toen had je ook nog een matinee op de Zondag middag. Ik leerde er een uitsmijter kennen, nou ja kennen . Hij vroeg of ik met hem eens wilde afspreken dat hij mij zou komen ophalen en dat we iets leuks zouden gaan doen. We hadden afgesproken en hij kwam mij ophalen. In zijn auto zei hij nonchalant, o ik ben iets vergeten thuis, rij je even mee. Zo gezegd, zo gedaan, daar aangekomen of ik misschien zijn woning wilde zien, dan kon ik meekomen en hoefde ik niet in de auto te wachten zei hij. Dus ik ging mee. Bij hem binnen liet hij me plaatsnemen op de bank en of ik iets te drinken wilde. Daar stemde ik mee in. Hij kwam toen naast me zitten en begon te kussen, ik duwde hem van me af, hij was vele malen sterker, kneep me in mijn borsten, ik bleef duwen en nee zeggen. De telefoon ging bij hem. Hij zei letterlijk “ben maar blij dat de telefoon ging “…Ik zei nog dat ik niet wilde. “Zeker wilde jij , zei hij, waarom ben jij anders mee naar boven gekomen “….Wederom schaamte , wederom het stemmetje “dom,dom,dom”.
19 jaar eindelijk mijn baan bij Nedcar voorheens Volvo . Eerst via het uitzendbureau en toen een vastcontract. In die tijd werkte er nog niet veel vrouwen in de montage. Je moest er je vrouwtje wel staan . Dat ging goed. Althans ik werd meegevraagd als ze na de middag dienst nog wat gingen drinken. Dat doe je niet als je een persoon niet mag. We hadden vergaderingen waar vele voor de vergadering veel noten op de zang hadden maar tijdens de vergadering was er maar 1tje die de problemen aankaarten, dat was ik. Ik was ook kwaad dat de steun achterwege bleef en sprak hun er ook op aan. Meer dan muhmm uhmm kwam er niet uit, of de dooddoener “we bereiken er toch niks mee !”. Daar acheraf gezien ontstond het eerste scheurtje van vertrouwen. Mijn lijnbaas J.W toendertijd was geniepig, zogenaamd “goed” , hij wist met zoethoudertjes de sfeer relaxed te houden. Toen kwam de eerste confrontatie, ik werkte aan iets in de kofferbak van een sedan, ik hing met mijn rug in de kofferbak met het gezicht naar boven, toen stond mijn baas met een mannelijke collega van mij naast de auto . Toen die mannelijke collega zich tot mij richtte met de opmerking “dat zul je wel gewend zijn ,he?”. Wat moet ik gewend zijn antwoordde ik,” nou op je rug liggen, hahahaha “….Ik kwam omhoog richtte mij tot mijn collega en eiste een excuus, mijn baas stond er met een smile en ik richtte mij tot hem dat hij die glimlach van zijn smoel moest halen ! Poeh daar werd eentje zuur en vertrok met de staart tussen zijn benen. De collega wilde ook weglopen, die riep ik terug en ik zei ,ik wacht nog op een excuus, weet jij dat je indirect mij voor “hoer” uitmaakte ?! Toen viel zijn kwartje, dat dit nooit zo bedoeld was. Tja geloven deed ik het niet zijn excuus. Met mijn baas bleef het niet bij die ene aanvaring. Zo had ik rugproblemen en was thuis, ik had eerst aangepast werk maar collega’s deden er erg moeilijk over en mijn baas greep niet in. Dus toen ik thuis was kreeg een telefoontje met de vraag of ik toch kon komen, aangepast werk en hij die de vervelende collega’s uit mijn vaarwater zou houden. Ik ging akkoord. Op het werk duurde het niet lang tot de eerste confrontatie zich voordeed . Ik maakte beroep op de belofte van mijn baas , dat hij mijn rug vrij zou houden. Betreffende collega en ik moesten op kantoor komen, eerst onafhankelijk en vervolgens samen. Tijdens die confrontatie gaf de collega toe dat hij had gelogen en ik de waarheid speak. Waarop mijn baas zei dat mijn collega terug naar zijn werkplek kon gaan maar ik moest blijven. Wat hij toen zei ! Ik werd zo kwaad , zo kwaad. Hij zei nota bene dat ik voor problemen zorgde. Ik zei maar je hoorde toch wat mijn collega zei ?! Ja dat heb ik, maar jij bent hèt probleem, jij bent psychisch niet inorde …Ik werd woest, ik riep dat hij vrouw onvriendelijk was, hij homo was zooo woest ! Hij dacht dat hij mij had door te zeggen dat ik mij moest verontschuldigen bij hem, met zijn hand bij de telefoon en de woorden “anders bel ik de personeelchef “….Ik heb de hoorn opgepakt en gezegd “bellen en wel nu meteen “…. Ik ben naar huis gegaan in afwachting op mijn oproep om bij de personeelchef te moeten komen. Het gesprek verliep goed, ik werd eerst geconfronteerd met het gene wat ik mijn baas om de oren had gegooid met die uitlatingen. Ik zei ook dat dit niet met voorbedachte rade was en inderdaad niet netjes, echter ik mijn woorden niet terug zou nemen. Ik heb hem verteld waarom het tot die uitbarsting kwam en dat het voorval op zijn kantoor de druppel was. Ten eerste niet ingegrepen toen ik werd beledigd en neergezet werd als “hoer”. Vervolgens lokte hij mij met valse beloften naar het werk, waar hij iemand die toegaf dat hij loog een hand boven het hoofd hield en mij uitmaakte als geestelijk gestoord ! Ik mocht terug naar mijn werkplek van de personeelchef, hoefde geen excuses te maken. Mijn baas was afwezig en na twee weken kregen wij te horen dat wij een nieuwe leidinggevende kregen. Of het met mij te maken had ? Geen idee . Het was wel een opluchting maar van korte duur.
21 jaar en nog werkzaam bij Nedcar inmiddels nieuwe lijnbaas, ik weet niet meer de naam van hem, jammer want ik had hem hier graag genoemd de klootzak ! Achteraf denk je hij zette door wat de ander wilde, mij eruit ! Onder de collega’s was niks te merken van vijandigheid, ik werd nog steeds meegevraagd als collega’s nog iets gingen drinken. Normaal reed ik met de bus van Nedcar maar ik had mijn rijbewijs en kon met eigen vervoer naar het werk. Op een ochtend had ik motor problemen waardoor ik wist dat ik te laat kwam. Ik belde om te melden wat er was en ik zo spoedig als ik kon zou komen. Mijn baas was allesbehalve begripvol, hij legde de druk nog hoger, door te zeggen “schiet op we hebben man tekort “, einde gesprek. Gelukkig kon ik vertrekken en met tempo naar mijn werk. Eenmaal daar aangekomen zaten mijn collega’s op banken en tafels er bleek al uur een storing te zijn. Dus toen ik belde was het niet druk ? ! Nee we zitten al dik een uur zo . Ik naar mijn baas en vroeg waar de drukte was ? Ik kreeg een rare blik en vervolgens de opmerking dat ik een dweil en emmer kon pakken om zijn kantoor schoon te maken. Ja ik werkte dus in een autofabriek ,ieder zat maar te zitten en ik mocht gaan poetsen. Ik stond binnen 5 minuten weer op de werkvloer. Had fijn de Franse slag toegepast. Vervolgens komt mijn baas en zegt ” jij bent plekjes vergeten “….Ik kaatste meteen terug, dat als ik bij het schoonmaakbedrijf Hago had willen werken ik wel daar gesolliciteerd had ! En daar stond hij met zijn mond vol tanden. Onze band is nooit goed geweest nog gekomen. Sterker nog het werd grimmiger. Zo had ik nogmaals geen auto en nam de bus. Een productieleider van een andere montage lijn, bood mij een lift naar huis aan, hij was altijd vriendelijk en woonde ook waar ik vandaan kwam. Dus ik accepteerde de lift. Net toen we (gelukkig) dichtbij mijn huis waren, begon hij zwaar te ademen , het voelde ongemakkelijk en ik werd stil, zijn hand ging over mijn been richting kruis, ik sloeg zijn hand weg maar was lamgeslagen ik kreeg op een nee na niks uit mijn strot. Thuis stapte ik vlug uit. Oude gedachten van zelf schuld en dom gingen weer door mijn hoofd. Ik ontweek deze ploegleider als de pest hij kreeg geen goede dag of blik. Meneer kwam bij de bus vragen wat er aan de hand was? Wat ik die avond niet eruit kreeg kwam toen wel. Heb gezegd dat hij zich moest schamen dat hij überhaupt dacht dat ik gemakkelijk te hebben was , dat hij het lef had mij zo aan te raken. En dat als hij mij ook nog maar 1 keer zou aanspreken of aankijken ik alsnog stappen zou zetten naar leidinggevende en zijn vrouw! Ja de viespeuk was ook nog getrouwd ! Na die confrontatie heb ik geen last meer van hem gehad. Onze baad deed alsof hij interesse had en niet alleen tegen mij. Het was elke ochtend tegen iedereen “goedemorgen hoe gaat het ?”… Iedereen mompelde standaard een goedemorgen terug, ik ook, tot een ochtend dat ik besloot te antwoorden met “goedemorgen niet goed “. Na het voorval. Hij liep door, ik riep hem na, hij vroeg wat er was. Ik zei je vraagt hoe het gaat, ik zeg niet goed en je loopt gewoon door . Ja ? Zegt hij. Ik okay, weet je wat we afspreken, als je iets niet meent en je hebt geen interesse in hoe iemand zich voelt. Sla mij dan a.u.b over en vraag er niet meer naar. Vervolgens had ik 3 weken vakantie. Geen vuiltje aan de lucht met collega’s toen ik vertrok. Na 3 weken voor ik weer kwam werken, kreeg ik een telefoontje van een vriend die op een andere montage lijn werkte dat men gestemd had, 3 werknemers moesten de betreffende montage lijn verlaten en ik hoorde daar ook bij. Ik mocht niet vertellen dat ik de informatie van hem had, hij had mij dat verteld zodat ik wist wat ik kon verwachten. Op maandag ging ik naar mijn werk, ik nam echter al op een andere montage lijn plaats, zonder dat mij die toegewezen was. Maar ik gunde mijn baas niet de voldoening mij zijn heugelijke nieuws mede te delen ! Hij kwam toen naar die montage lijn met “enne wat doe jij op deze lijn ?”. Ik zei hem toen, je vraagt naar de bekende weg waar jezelf het antwoord op weet en dat is dat ik niet meer in jouw ploeg zit ! De pretoogjes verdwenen. En ik dacht stik er maar in klootzak! Ik heb wel bij de collega’s die mij altijd mee uit vroegen bijna de hele montage lijn gevraagd wie mij weg had gestemd. Niet 1 die eerlijk antwoord gaf niet 1 ! Ik heb mij bij de arbo arts gemeld, dit ging mijn verstand te boven. Zij waren verontwaardigd dat dit plaats vond maar ze konden het niet veranderen. Ik kreeg gesprekken en aangepaste uren , mijn nieuwe werkplek en nieuwe Baas was anders , ik kon mijn draai niet vinden. Mijn nieuwe Baas kondigde reorganisatie binnen het bedrijf aan en heel subtiel werd mij te kennen gegeven (ik had een vastcontract) dat ik in aanmerking kwam voor de reorganisatie regeling dat was ontslag met een cursus en een jaar lang doorbetaald of het risico om te blijven en toch ontslagen te worden met lege handen aangezien mijn verleden zou ik ook ontslagen kunnen worden. Na lang overwegen had ik de reorganisatie regeling genomen maar niet van harte omdat het niet goed voelde !
Daarom dat men niks meld en daarom dat men zwijgt of zoals nu durven zich bloot te geven! In alle ervaringen speelt schaamte en schuld een hele grote rol , komt nog bij dat je van jezelf een heel verkeerd beeld voorgeschoteld krijgt . Er heeft zelfs iemand uit de hulpverlening klaar gespeeld om wat dat 14 jarig vriendje gedaan had een smoesje te verzinnen, zo van, hij was ook in de puberteit en misschien aan het experimenteren. Ik wist niet wat ik hoorde. Was er stil van. Gelukkig was ik inmiddels wel zover om te weten dat hij bullshit aan het vertellen was en ik blij was dat ik dit waardeloos gegeven nog niet eerder van een hulpverlener had gehoord. Weinige die dit ooit hebben gehoord van mij, laat staan dat zij het weten. Simpelweg omdat mensen menen zich rechten te nemen, rechten die niet de hunne zijn ! En wegkijken waar ingrijpen gevraagd is. Dit is mede de reden dat ik ben wie ik ben voor vreemde arrogant een vreemd Eend. Ik kijk de kat uit de boom . Bij goede bekende ben ik losser. Maar ik ben nooit echt ontspannen. Hoe vaak iemand ook zegt ontspan je eens, het is voor mij nog steeds een vreemd iets. Een eenzame weg …
O ik ben even de tel kwijt geraakt welke week , nou in iedergeval de opdracht van deze weeks Photochallenge van Saturs’9 World is ” Regels van Derden”. Denk je net als mij hoe ik het las, “Regels van Derden?”, kijk voor de uitleg even bij Saturs’9 World. Ik hoop natuurlijk dat ik in lijn lig met deze foto’s m.b.t de opdracht . Ik maak mijn foto’s op gevoel en pas daarbij het raster niet toe. Die kan namelijk bij een foto camera ingesteld worden om die regels te kunnen toepassen.
Onlangs gewonnen bij Kakel , natuurlijk blij dat mijn gok ook nog goed was . En vandaag kreeg ik de prijs met nog bonussen ook nog, hoe leuk is dat !
Daar lag het in de brievenbus ondanks dat ik wist wat de prijs zou zijn, verheugde ik mij enorm om het uit te pakken 🥳
Zoals jullie kunnen zien met liefde had Kakel het ingepakt en nog wat extraatjes erbij gevoegd ❤ Twee kaartjes beide met persoonlijke touch, die ene met het hondje was met een persoonlijke boodschap aan mij. En hoe waar Kakel, die reep chocolade komt van pas , verhuisstress en aangezien ik uit zelfbescherming geen chocolade in huis haal ga ik hier dubbel van genieten. Het andere kaartje heeft Kakel zelf laten afdrukken dat is de omgeving voor haar zo bekend . We zouden er zomaar kunnen staan met de Camper ,prachtige vergezichten! Dan de zaadjes ge-wel-dig , die bewaar ik tot na de verhuizing en kijk dat ze een plekje krijgen in pot of een hoekje bij het balkon ❤ Dankjewel Kakel 🌺
Ook ik doe mee met de Photochallenge van Saturs’9 World deze week het thema knuffelbeesten. Men mag het invullen met huisdieren, stoffenknuffels , oude knuffels, je kunt het zo gek niet bedenken, vul maar in…
Voor mij zijn dat in eerste instantie onze furryfriends ❤
ZaZoe en Yoshi
Tja wie is wie nou aan het knuffelen, dat is mijn andere knuffelbeer 😅❣
Drie jaar geleden ons appartement verkocht uit voorzorg, wij hadden toen een aflossingsvrije hypotheek en mijn Man had er geen rust in aangezien er gerommeld wordt aan 67 + en hun inkomens. Dus besluit stond vast verkopen en dan huren. Huren ? Ja ons werd toen namelijk medegedeeld dat gezien de leeftijd van Man een hypotheek er niet meer in zat. Lang verhaal kort, binnen drie dagen verkocht en koper wilde ons als huurder. Zo gezegd zo gedaan.
Vorig jaar begon het ons toch te kriebelen, we wilde weg, de buurt wordt er slechter en geluid van verkeer niet meer leuk. Dus wij gingen kijken bij woning stichtingen. Het gaat per inschrijf jaren, inkomen en passend toewijzen. De huursector waar wij binnen vallen is hoog en woonoppervlakte klein. Dus ja dan ga je je weer achter je oor krabben. Je wilt tenslotte waar voor je geld . Wij of beter gezegd Man ging toch nog eens Banken bellen en wat blijkt, wij kwamen zeker nog in aanmerking voor een hypotheek! Na natuurlijk een vreugde dansje ook de vraag waarom dit 3 jaar geleden niet kon ? Bleek dat de desbetreffende verkeerd geïnformeerd was . Oke , dat wetende werd ons zoeken breder. Toch ?
Nou een klein beetje verbreed , want tjeetje mina wat zijn de huizen gestegen in de afgelopen 3 jaar, niet normaal meer en ik heb met de jonge mensen te doen die graag hun eerste huisje willen realiseren. Ja de rente staat laag maar het aanbod is schaars en ver over trokken wat betekent, dat als men het naar smaak wilt maken er ook nogeens flink in de buidel getast moet worden. Dan komt de vraag is de prijsverhouding reëel ? Mijns inziens niet. Als men in scheiding komt of werkeloos dan blijft er een flinke rest schuld. Dingen die meegenomen moeten worden. Maar oke ik wijk uit.
Na wat huisjes te hebben bezichtigd kwamen we toch weer uit bij een appartement, gezien dat er altijd over de vraagprijs wordt heen geboden hadden wij ons voorgenomen niet mee te gaan in het overbieden. Ons devies is als het moet zijn dat komt het goed. En zo was het ook met dit appartement. Het werd verkocht door de bank, de persoon in kwestie was overleden en er waren geen erfgenamen. Wij hebben onder de vraagprijs geboden en zaten natuurlijk met geknepen billen.
Toen hield ik het niet meer en belde de Makelaar en deze zei wat toevallig, ik wilde jullie net bellen met het heugelijk nieuws dat jullie bod is geaccepteerd! Yesss ! Vanaf dat moment gingen we naar een financiële adviseur om ons te begeleiden in de aanvraag van de hypotheek. Ook dat is nu rond , gisteren de hypotheek getekend en nu nog wachten op de Notaris.
Keuken, verf, vloer en behang is al uitgezocht. Nu de sleutels nog en de verhuizing is in aantocht.
Deze week gaat het over Wolken , ik moet bekennen dat het archief mij nu wel te hulp moet schieten, daar ik deze week van buiten nog geen foto heb genomen. Ja ik weet het, met zo’n weer als sneeuw en die mooie witte deken, helaas ik had mijn handen nodig voor mijn hondjes en mijn ogen voor de grond 🙂
Hieronder eentje van enkele weken geleden grijze en witte wolken die elkaar vergezelde die dag in het stadspark.
Hieronder eentje in de avond genomen vanaf ons balkon iets wat mysterieus.
Hieronder komen ze samen blauw,grijs en wit .
En dan eindigen we in een iets wat licht blauwe en rustige lucht van witte en grijze wolkjes.
Vorig jaar deelde ik ook hier mijn YouTube filmpjes van oa mijn kook en baksels . Ja dat is leuk ,althans dat vind ik. Dit jaar nog niet gefilmd wel gekookt en gebakken. Sinds de tweede lockdown teveel en teveel bedoel ik vooral het bakken, dat moet alles ook gegeten worden. Of ik daar problemen mee heb ? Met eten niet , het hapt zo heerlijk weg , alleen mijn lichaam is er niet blij mee en ik dus ook niet , de beweging laat ook te wensen over dus dan wil het wel plakken op de heupen. Het is ook zo lekker ..
Spekkoek met Thee
Grote Spekkoek, genoeg om in te vriezen.
En dan hadden we nog deze Sponscake ook wel Pandan Cake genoemd. Spons vanwegen de structuur en de kleur groen komt van pandan extract ( bananenblad). Ik had een kant en klaar mix met alle ingrediënten erin.
Ook snacks gemaakt, Indonesische snacks deze Lempers heb ik afgelopen weekend gemaakt.
Neen, nee het zijn cocaïne bolletjes die wat je weleens bij boarderpatrol ziet 😉
Loempias zijn ook zo’n lekkernij 😋
De inspiratie heb ik natuurlijk van mijn Moeder , zij was Indonesisch en die smaken en keuken houdt de verbinding in leven ❤
De recepten van de Spekkoek en de Lemper heb ik uit een prachtig kookboek van Jeff Keasberry, deze heeft zijn recepten, die van zijn Oma in dit boek geplaatst authentieke maar ook sommige in een modern jasje. Wat ook mooi is aan dit kookboek, daar staat de geschiedenis in, van zijn Oma, vader en moeder , hoe hun hier naar Nederland kwamen en hoe hun restaurant des tijds in Amsterdam tot stand kwam en naam maakte.
Recepten en geschiedenis.
De liefhebber kan zien hoe lekker dit kan zijn. Gelukkig breekt met de koude ook de Zon door, die net iets meer stimuleert om de benen te bewegen en niet alleen de kaken. Zodat ik toch kan blijven koken en bakken en genieten met mate .
Allereerst mijn excuses dat ik jullie verwaarloosd heb gedurende het jaar , dat ik sommige ingrijpende veranderingen en gebeurtenissen gemist of deels gemist heb. Ik hoop dat wat je/ jullie doormaken of hebben doorstaan de juiste mensen jullie steunen of hebben gesteund.
Het jaar 2020 begon redelijk goed, totdat in Maart ook Nederland werd geconfronteerd met de eerste golf van Cocvid19. Gelukkig heeft het ons niet getroffen in die zin dat wij ons nog goed mochten en konden bewegen, wij wel met onze Camper weg zijn kunnen gaan. Dat niemand in onze directe omgeving dit virus had opgelopen en hopelijk ook niet doet.
Anderzijds als ik zie hoeveel mensen in mijn directe en niet zo’n directe omgeving getroffen zijn door kanker, hersenbloeding , hart en vaatziekte en ook verlies, hoe zij met alles omgaan , welk een kracht en doorzettingsvermogen in een toch hele rare turbulente tijd met een voorgeschreven aantal mensen die hun persoonlijk mochten begeleiden en bijstaan is ergens onwerkelijk.
Dan kom ik terug op mijn persoon , Ger die een anurysma heeft bij zijn hart die gelukkig niet groter is geworden maar wel onder controle daarvoor blijft. Zelf in vergelijking met wat andere meemaken ergens niet noemenswaardig, echter na mijn staar operatie is het direct weer teruggekeerd en nu moet ik wachten dat het dit keer niet operatief maar weggelaserd kan worden, mijn zicht is dus nog steeds beperkt . Mijn aambeien zitten er ook nog want er zit nog een probleem die eerst genezen moet.
Ik kon mij en nog niet er toe zetten om de sites bij te houden, mijn afleiding is bakken , koken en het op YouTube plaatsen, dat zijn momenteel de dingen die mij enigszins ontspannen en opvrolijken.
Hier binnen is alles versiert voor Kerst, ik wilde dat hier heel enthousiaste blog neer kon zetten hoe zeer we er naar uitkijken en wij ons er op verheugen maar niets is minder waar, het is gezellig met de lichtjes in huis alleen zou ik willen dat het innerlijk ook zo zou voelen. Maar afgezien van de Zomer maanden, is 2020 gevuld met extreme en uitersten. Mensen die het met elkaar oneens zijn en vingertjes wijzen.
Mijn wens voor jullie blijf/wordt gezond. Vier de Kerst dat voor jullie goed voelt , waarom zou je je moeten distantiëren van diegene die jullie lief zijn, terwijl de winkel straten en boulevards uitpuilen en Schiphol mensen ontvangt van over de hele wereld ? Thuis dat doen wat goed voelt en vooral kijken hoe het persoonlijk voelt met en onder elkaar . Zalige Kerstdagen en op naar een goede start van 2021 .
Ik ken best wat mensen die dit echt plannen en al vooruit weten wat ze gaan koken. Ger is ook zo eentje die dat graag op voorhand plant . Ik daarin tegen plan dat niet, het schiet mij te binnen of het is iets waar ik zin in heb of ik heb al dagen zin in een bepaald gerecht. Van de week wilde Ger Ritja Ritja maken met Aubergine een Indonesisch gerecht, heerlijk en vooral pittig. Echter we hadden al een paar dagen kruidig gegeten en ik loop al 4 weken met aambeien die er niet best op reageren en waar ik over anderhalve week hopelijk van verlost wordt doormiddel van schiettechniek *Ja lachen jullie maar bij dat denkbeeldig plaatje *, iets met elastiekjes afin ik ben blij als het weg is. Mijn staar is inmiddels 4 weken geleden en het zicht is nog niet goed. Dat alles ter zijde, ik had het over eten. Aangezien dat pittig gerecht niet van pas kwam, hadden we dus aubergine over. En gisteren een zoete inval , Google geraadpleegd voor een recept en zo waagde ik mij aan Moussaka te maken. Het was geslaagd en lekker 😋 Wil je het ook proberen ? Het is best makkelijk en hoe kun je zien in het filmpje dat ik heb gemaakt Griekse ovenschotel :Hoe maak ik Moussaka
Come join in 