Auteur: roadlaura1969

Al sinds er geruchten op gang kwamen met de misstanden rondom Borsato, hoorde je. “Waarom komen ze er nu pas mee ? Ze heeft zeker geld nodig. Golddigger. Begrijp die vrouwen niet. Zal wel verzonnen zijn, gelogen. Nu mogen ze ook zwijgen na al die jaren!”. Dit is een kleine greep uit de commentaren die voorbij kwamen op de socials. Wat blijkt die beerput is groter er zijn meerderen die beschuldigd worden Rietbergen en Ali.B ! Ook hier wederom dezelfde commentaren. Ook John de Mol sr sprak gisteren. En ook hij plaatste een opmerking, dat hij niet begreep dat vrouwen zich niet hadden gemeld, op 1tje na dan !

Laat ik nu vanuit mij persoonlijk antwoord geven, op al diegenen die het niet willen begrijpen! Mijn eerste ervaring met grensoverschrijdend gedrag vond plaats op mijn 14de door een leeftijdsgenoot een vriendje. Hij wilde mij naar huis toe brengen en ik stemde toe. Hij moest wel even de fiets uit de kelder halen, of ik even mee wilde lopen. Dat deed ik. In de kelder sloot hij mij in, ik wilde eruit maar hij maakte de deur niet open. Hoe ik ook aandrong , nee en toen kwam zijn drift naar boven, ik moest een bepaalde handeling doen en dan mocht ik eruit ! Mijn eerste traumatische ervaring waarvan ik mij zelf de schuld gaf. Ik was meegelopen, ik zei ja op de vraag of hij mij naar huis zou brengen ! Ik verzweeg het en hij ? Hij schepte op , natuurlijk niet verteld, hoe en op welke manier hij zijn doel (niet de mijne) had bereikt !

17 jaar en ik kwam al in de discotheek, toen had je ook nog een matinee op de Zondag middag. Ik leerde er een uitsmijter kennen, nou ja kennen . Hij vroeg of ik met hem eens wilde afspreken dat hij mij zou komen ophalen en dat we iets leuks zouden gaan doen. We hadden afgesproken en hij kwam mij ophalen. In zijn auto zei hij nonchalant, o ik ben iets vergeten thuis, rij je even mee. Zo gezegd, zo gedaan, daar aangekomen of ik misschien zijn woning wilde zien, dan kon ik meekomen en hoefde ik niet in de auto te wachten zei hij. Dus ik ging mee. Bij hem binnen liet hij me plaatsnemen op de bank en of ik iets te drinken wilde. Daar stemde ik mee in. Hij kwam toen naast me zitten en begon te kussen, ik duwde hem van me af, hij was vele malen sterker, kneep me in mijn borsten, ik bleef duwen en nee zeggen. De telefoon ging bij hem. Hij zei letterlijk “ben maar blij dat de telefoon ging “…Ik zei nog dat ik niet wilde. “Zeker wilde jij , zei hij, waarom ben jij anders mee naar boven gekomen “….Wederom schaamte , wederom het stemmetje “dom,dom,dom”.

19 jaar eindelijk mijn baan bij Nedcar voorheens Volvo . Eerst via het uitzendbureau en toen een vastcontract. In die tijd werkte er nog niet veel vrouwen in de montage. Je moest er je vrouwtje wel staan . Dat ging goed. Althans ik werd meegevraagd als ze na de middag dienst nog wat gingen drinken. Dat doe je niet als je een persoon niet mag. We hadden vergaderingen waar vele voor de vergadering veel noten op de zang hadden maar tijdens de vergadering was er maar 1tje die de problemen aankaarten, dat was ik. Ik was ook kwaad dat de steun achterwege bleef en sprak hun er ook op aan. Meer dan muhmm uhmm kwam er niet uit, of de dooddoener “we bereiken er toch niks mee !”. Daar acheraf gezien ontstond het eerste scheurtje van vertrouwen. Mijn lijnbaas J.W toendertijd was geniepig, zogenaamd “goed” , hij wist met zoethoudertjes de sfeer relaxed te houden. Toen kwam de eerste confrontatie, ik werkte aan iets in de kofferbak van een sedan, ik hing met mijn rug in de kofferbak met het gezicht naar boven, toen stond mijn baas met een mannelijke collega van mij naast de auto . Toen die mannelijke collega zich tot mij richtte met de opmerking “dat zul je wel gewend zijn ,he?”. Wat moet ik gewend zijn antwoordde ik,” nou op je rug liggen, hahahaha “….Ik kwam omhoog richtte mij tot mijn collega en eiste een excuus, mijn baas stond er met een smile en ik richtte mij tot hem dat hij die glimlach van zijn smoel moest halen ! Poeh daar werd eentje zuur en vertrok met de staart tussen zijn benen. De collega wilde ook weglopen, die riep ik terug en ik zei ,ik wacht nog op een excuus, weet jij dat je indirect mij voor “hoer” uitmaakte ?! Toen viel zijn kwartje, dat dit nooit zo bedoeld was. Tja geloven deed ik het niet zijn excuus. Met mijn baas bleef het niet bij die ene aanvaring. Zo had ik rugproblemen en was thuis, ik had eerst aangepast werk maar collega’s deden er erg moeilijk over en mijn baas greep niet in. Dus toen ik thuis was kreeg een telefoontje met de vraag of ik toch kon komen, aangepast werk en hij die de vervelende collega’s uit mijn vaarwater zou houden. Ik ging akkoord. Op het werk duurde het niet lang tot de eerste confrontatie zich voordeed . Ik maakte beroep op de belofte van mijn baas , dat hij mijn rug vrij zou houden. Betreffende collega en ik moesten op kantoor komen, eerst onafhankelijk en vervolgens samen. Tijdens die confrontatie gaf de collega toe dat hij had gelogen en ik de waarheid speak. Waarop mijn baas zei dat mijn collega terug naar zijn werkplek kon gaan maar ik moest blijven. Wat hij toen zei ! Ik werd zo kwaad , zo kwaad. Hij zei nota bene dat ik voor problemen zorgde. Ik zei maar je hoorde toch wat mijn collega zei ?! Ja dat heb ik, maar jij bent hèt probleem, jij bent psychisch niet inorde …Ik werd woest, ik riep dat hij vrouw onvriendelijk was, hij homo was zooo woest ! Hij dacht dat hij mij had door te zeggen dat ik mij moest verontschuldigen bij hem, met zijn hand bij de telefoon en de woorden “anders bel ik de personeelchef “….Ik heb de hoorn opgepakt en gezegd “bellen en wel nu meteen “…. Ik ben naar huis gegaan in afwachting op mijn oproep om bij de personeelchef te moeten komen. Het gesprek verliep goed, ik werd eerst geconfronteerd met het gene wat ik mijn baas om de oren had gegooid met die uitlatingen. Ik zei ook dat dit niet met voorbedachte rade was en inderdaad niet netjes, echter ik mijn woorden niet terug zou nemen. Ik heb hem verteld waarom het tot die uitbarsting kwam en dat het voorval op zijn kantoor de druppel was. Ten eerste niet ingegrepen toen ik werd beledigd en neergezet werd als “hoer”. Vervolgens lokte hij mij met valse beloften naar het werk, waar hij iemand die toegaf dat hij loog een hand boven het hoofd hield en mij uitmaakte als geestelijk gestoord ! Ik mocht terug naar mijn werkplek van de personeelchef, hoefde geen excuses te maken. Mijn baas was afwezig en na twee weken kregen wij te horen dat wij een nieuwe leidinggevende kregen. Of het met mij te maken had ? Geen idee . Het was wel een opluchting maar van korte duur.

21 jaar en nog werkzaam bij Nedcar inmiddels nieuwe lijnbaas, ik weet niet meer de naam van hem, jammer want ik had hem hier graag genoemd de klootzak ! Achteraf denk je hij zette door wat de ander wilde, mij eruit ! Onder de collega’s was niks te merken van vijandigheid, ik werd nog steeds meegevraagd als collega’s nog iets gingen drinken. Normaal reed ik met de bus van Nedcar maar ik had mijn rijbewijs en kon met eigen vervoer naar het werk. Op een ochtend had ik motor problemen waardoor ik wist dat ik te laat kwam. Ik belde om te melden wat er was en ik zo spoedig als ik kon zou komen. Mijn baas was allesbehalve begripvol, hij legde de druk nog hoger, door te zeggen “schiet op we hebben man tekort “, einde gesprek. Gelukkig kon ik vertrekken en met tempo naar mijn werk. Eenmaal daar aangekomen zaten mijn collega’s op banken en tafels er bleek al uur een storing te zijn. Dus toen ik belde was het niet druk ? ! Nee we zitten al dik een uur zo . Ik naar mijn baas en vroeg waar de drukte was ? Ik kreeg een rare blik en vervolgens de opmerking dat ik een dweil en emmer kon pakken om zijn kantoor schoon te maken. Ja ik werkte dus in een autofabriek ,ieder zat maar te zitten en ik mocht gaan poetsen. Ik stond binnen 5 minuten weer op de werkvloer. Had fijn de Franse slag toegepast. Vervolgens komt mijn baas en zegt ” jij bent plekjes vergeten “….Ik kaatste meteen terug, dat als ik bij het schoonmaakbedrijf Hago had willen werken ik wel daar gesolliciteerd had ! En daar stond hij met zijn mond vol tanden. Onze band is nooit goed geweest nog gekomen. Sterker nog het werd grimmiger. Zo had ik nogmaals geen auto en nam de bus. Een productieleider van een andere montage lijn, bood mij een lift naar huis aan, hij was altijd vriendelijk en woonde ook waar ik vandaan kwam. Dus ik accepteerde de lift. Net toen we (gelukkig) dichtbij mijn huis waren, begon hij zwaar te ademen , het voelde ongemakkelijk en ik werd stil, zijn hand ging over mijn been richting kruis, ik sloeg zijn hand weg maar was lamgeslagen ik kreeg op een nee na niks uit mijn strot. Thuis stapte ik vlug uit. Oude gedachten van zelf schuld en dom gingen weer door mijn hoofd. Ik ontweek deze ploegleider als de pest hij kreeg geen goede dag of blik. Meneer kwam bij de bus vragen wat er aan de hand was? Wat ik die avond niet eruit kreeg kwam toen wel. Heb gezegd dat hij zich moest schamen dat hij überhaupt dacht dat ik gemakkelijk te hebben was , dat hij het lef had mij zo aan te raken. En dat als hij mij ook nog maar 1 keer zou aanspreken of aankijken ik alsnog stappen zou zetten naar leidinggevende en zijn vrouw! Ja de viespeuk was ook nog getrouwd ! Na die confrontatie heb ik geen last meer van hem gehad. Onze baad deed alsof hij interesse had en niet alleen tegen mij. Het was elke ochtend tegen iedereen “goedemorgen hoe gaat het ?”… Iedereen mompelde standaard een goedemorgen terug, ik ook, tot een ochtend dat ik besloot te antwoorden met “goedemorgen niet goed “. Na het voorval. Hij liep door, ik riep hem na, hij vroeg wat er was. Ik zei je vraagt hoe het gaat, ik zeg niet goed en je loopt gewoon door . Ja ? Zegt hij. Ik okay, weet je wat we afspreken, als je iets niet meent en je hebt geen interesse in hoe iemand zich voelt. Sla mij dan a.u.b over en vraag er niet meer naar. Vervolgens had ik 3 weken vakantie. Geen vuiltje aan de lucht met collega’s toen ik vertrok. Na 3 weken voor ik weer kwam werken, kreeg ik een telefoontje van een vriend die op een andere montage lijn werkte dat men gestemd had, 3 werknemers moesten de betreffende montage lijn verlaten en ik hoorde daar ook bij. Ik mocht niet vertellen dat ik de informatie van hem had, hij had mij dat verteld zodat ik wist wat ik kon verwachten. Op maandag ging ik naar mijn werk, ik nam echter al op een andere montage lijn plaats, zonder dat mij die toegewezen was. Maar ik gunde mijn baas niet de voldoening mij zijn heugelijke nieuws mede te delen ! Hij kwam toen naar die montage lijn met “enne wat doe jij op deze lijn ?”. Ik zei hem toen, je vraagt naar de bekende weg waar jezelf het antwoord op weet en dat is dat ik niet meer in jouw ploeg zit ! De pretoogjes verdwenen. En ik dacht stik er maar in klootzak! Ik heb wel bij de collega’s die mij altijd mee uit vroegen bijna de hele montage lijn gevraagd wie mij weg had gestemd. Niet 1 die eerlijk antwoord gaf niet 1 ! Ik heb mij bij de arbo arts gemeld, dit ging mijn verstand te boven. Zij waren verontwaardigd dat dit plaats vond maar ze konden het niet veranderen. Ik kreeg gesprekken en aangepaste uren , mijn nieuwe werkplek en nieuwe Baas was anders , ik kon mijn draai niet vinden. Mijn nieuwe Baas kondigde reorganisatie binnen het bedrijf aan en heel subtiel werd mij te kennen gegeven (ik had een vastcontract) dat ik in aanmerking kwam voor de reorganisatie regeling dat was ontslag met een cursus en een jaar lang doorbetaald of het risico om te blijven en toch ontslagen te worden met lege handen aangezien mijn verleden zou ik ook ontslagen kunnen worden. Na lang overwegen had ik de reorganisatie regeling genomen maar niet van harte omdat het niet goed voelde !

Daarom dat men niks meld en daarom dat men zwijgt of zoals nu durven zich bloot te geven! In alle ervaringen speelt schaamte en schuld een hele grote rol , komt nog bij dat je van jezelf een heel verkeerd beeld voorgeschoteld krijgt . Er heeft zelfs iemand uit de hulpverlening klaar gespeeld om wat dat 14 jarig vriendje gedaan had een smoesje te verzinnen, zo van, hij was ook in de puberteit en misschien aan het experimenteren. Ik wist niet wat ik hoorde. Was er stil van. Gelukkig was ik inmiddels wel zover om te weten dat hij bullshit aan het vertellen was en ik blij was dat ik dit waardeloos gegeven nog niet eerder van een hulpverlener had gehoord. Weinige die dit ooit hebben gehoord van mij, laat staan dat zij het weten. Simpelweg omdat mensen menen zich rechten te nemen, rechten die niet de hunne zijn ! En wegkijken waar ingrijpen gevraagd is. Dit is mede de reden dat ik ben wie ik ben voor vreemde arrogant een vreemd Eend. Ik kijk de kat uit de boom . Bij goede bekende ben ik losser. Maar ik ben nooit echt ontspannen. Hoe vaak iemand ook zegt ontspan je eens, het is voor mij nog steeds een vreemd iets. Een eenzame weg …