Gesproken werd er amper over. Ik wist dat mijn Opa van mijn vaders kant gedeporteerd was.
Mijn Oma niet lang daarna overleed aan haar hart. ( Zij overleed op Heilig Avond).
Mijn vader pas 16 jaar, had nog een oudere zus. Ik heb hun nooit gekend. Mijn vader besprak zijn partisane tijd uiterst zelden en als met Ger.
Het rare is dat nu mijn ouders er beide niet meer zijn. Ik juist nieuwschierig werd, waar Opa Buszewski terrecht was gekomen, hoelang hij daar gezeten had en of er bij stond waarom ?
Ik kwam uit bij Concentratiekamp Dachau. Hij werd in 1940 vanuit Piotrkow Polen gedeporteerd als Katholieke man en arbeider in september en is daar omgekomen/vermoord op 21-04-1941*
“Opa u die ik nooit heb mogen leren kennen,
U die voor zijn leven heeft moeten rennen,
U bent 1 van de vele stille stemmen.
Opa die twee generaties verder een erfgedachten van vrede en vrijheid als grondslag in mijn karakter wist te brengen,
Nooit , ook al heeft uw Zoon veel meegemaakt, haat was geen thema sterker nog het was denkelijk te pijnlijk dat het thema niet werd “aangeraakt”.
Opa na 70 jaar wijd ik deze blog aan u en alle die bijgedragen hebben aan onze vrijheid, wij mogen niet vergeten ! Opa Buszewski ik draag onze naam met trots , we zijn geworteld en sterk als een rots “.
We mogen de Verschrikkingen nooit vergeten ! Zodat het nooit meer gebeurd !
Knap dat je deze gegevens allemaal hebt kunnen achterhalen. Een mooi eerbetoon aan je opa.
Dank je Marja.
Een tijdje geleden gaf ik iets in bij Google en kwam op een site waar men verder kon zoeken. Zo kwam ik de eerste keer erachter dat hij in Dachau zat.
Vandaag zat ik weer te spitten en kwam dit lijstje tegen door op ( details) te klikken.
Wat dat aangaat ben ik blij met Google.
Wat een bijzonder verhaal, maar zo triest!!
En nee, we mogen het nooit vergeten, dat zijn we verschuldigd aan jou opa en ieder die hetzelfde lot ondergingen ………. we mogen niet zwijgen, anders was hun dood en pijn voor niets!
Precies Minoesjka , ieder heeft recht op spreken en vrijheid.
En als ieder stilstaat hoeveel jonge mannen en vrouwen nog steeds hun leven laten omdat er ergens weer een “brandhaard” is of geen ende kent daar wordt je ook droevig van.
Vrede is iedereen meegebaad !
Hier word ik stil van… Kippevelmoment xxx
Dank je xxx
Bij ons thuis waren ook buitenlandse militairen ingekwartierd waarbij 4 Duits sprekende Polen. De avond vóór ze naar het front moesten in Overloon, zaten ze aan de keukentafel. Eén van de Polen, hij was niet meer zo jong, zat met een foto in de hand waarop een ganse familie. De tranen liepen hem over de wangen en ik hoorde hem tegen mijn moeder zeggen; Nimmer sehen ich ihnen wieder.
Dat was het laatste. Hij sneuvelde de volgende dag in Overloon.
Mij is die zin altijd bijgebleven.
Groetjes, Ria
Dank je Ria voor het delen, zoiets aan en ingrijnds zal je inderdaad altijd bij blijven. Je voelde ook letterlijk wat hij bedoelde met die zin.
Groetjes Laura
Wat mooi Laura dat je dat allemaal hebt kunnen vinden! Het internet is toch geweldig hè.. Mooi eerbetoon aan je opa!
Ja inderdaad Trees. Ik wist bijvoorbeeld nooit zijn verjaardag. Dat blijkt 9 juli te zijn. Ook niet waar of wanneer hij is “omgekomen”. Nu wel. Het geeft tevens een nog intensievere kijk op films als Schindlers list of The boy in the striped pyjamas , Pearl Harbor enzv…
Dank je wel xx
Goh wat kun je veel vinden zeg. Ja ik snap dat het nu wel dichterbij komt ook. Maar dat is ook wat je wilde natuurlijk, anders was je niet gaan zoeken.. En ben je nu tevreden met wat je weet?
Zelfs een Hulk gaat hieraan kapot.
Je hebt een groot Hart HHH !
das hast du gut gemacht, liebe Laura, schönen Donnerstag, Klaus
Danke dir Klaus, daß ist mein Großvater der ich nie kennen gelernt habe, so wie viele menschen am beide zeiten getroffen durch dem Krieg. Lg Laura
ich war am Ende des Krieges 3 Jahre alt und wir sind zu Fuß über das Oderhaff bei Bombenbeschuss in den Norden Deutschlands aus Ostpreußen geflüchtet
Daß ist auch ein trauma gewesen !
Liebe Laura, schönes Wochenende, Klaus
beste Grüße, Klaus
Indrukwekkend stuk ook hier. Die opa van jou heeft een heldenleven geleid. En dat heeft ie niet voor nieets gedaan als die erfgedachten nog steeds bij jou leven. Tegelijkertijd denk ik: wat doen mensen elkaar telkens weer een leed aan. Het lijkt wel of de wereld nooit leert.
Dank je Plato !
Ja echt hè 70 jaar na dato en overal nog steeds verdeeldheid, oorlogen en armoede, het is tè triets voor woorden 😦
Hello
I invite you to see new photos on my blog.
Have a nice weekend.